Dag 2, 20 km naar de Poolse berghut Samotnia

Vandaag zou een makkelijke dag zijn: wel meer kilometers maar één keer uit het dal klimmen en dan de hele dag over de bergrug op de landgrens lopen. De eerste twee uur waren bewolkt en 20 graden dus prima wandelweer. Het uitzicht aan de Poolse kant was fantastisch en het pad was geweldig. Verderop was het pad veranderd in een martelweg met keien waarbij die van Anton Piek zouden verbleken. Er toen kwam het onweer en de regen, dus regenpakken aan en daarmee nog zo'n 6 kilometer door de stromende regen met waterdamp en uitzicht nihil. Met de berghut in zicht - erg bedrieglijk - was het nog 4 km keien. Eenmaal in de berghut - die er van buiten in ieder geval goed uitzag - konden we bijkomen met een douche. De maaltijd was 'gaarkeukensoep' een bord patat (jippie!) met een in zijn geheel gefrituurde soort camembert en een grote emmer thee. Onze hotelkamer heeft geen stopcontact dus we zitten nu in de gezellige eetruimte koffie en bier te drinken naast een stopcontact terwijl Poolse families milka chocomelk drinken en kaarten. Er is wel WiFi dus dat is handig en minder handig is dat mijn iPhone is verdronken. Gelukkig heeft Karin nog een telefoon en ik een iPad. De routeaanwijzingen zijn voorzien van kleuren, maar alles is wel in het Pools of Tsjechisch. Uiteindelijk is het 21,5 km geworden. Opnieuw een prachtige route maar wel echt loodzwaar. We overwegen om morgen een stukje af te snijden om de voeten te ontzien. Als dat maar goedkomt :-). De plaatjes spreken verder voor zich.