Dag 3, 15 km terug naar Spindleruv Mlyn

Gisterenavond in berghut Samotnia samen een paar Tyskie's gedronken in de ruimte waar vele Poolse families ongedwongen bijeen waren. Vandaag eerst nog een paar plaatjes van onze hotelkamer gemaakt: zie foto's hieronder. Deze morgen hebben we goed ontbeten en de laatste Zloty's ingewisseld voor water, milka en snickers en na een kop koffie was het 'dziekuje' aan het meisje van de bediening dat een beetje Engels sprak, en zijn we de bergkam weer opgeklommen. Onderweg vele malen Bri'Den (Pools) en Dzjen Dobry (Tsjechisch), beiden goed voor 'goedemorgen'. We hadden wel wat angst voor de 'duivelskeien' zoals we de kinderhoofdjes van het Anton Piekpad van gisteren hebben gedoopt, maar klimmen op dit pad (met verse voeten) bleek erg mee te vallen. De hoogste berg van Tsjechië, de 'Snezka' hebben we links laten liggen. De zon scheen volop maar het was wel koud dus drie lagen aan: twee thermoshirts en een sweatvest. De terugweg liep aan de andere kant van de Elbe en het was mooi om te zien dat die langzaam gevoed werd door allerlei kleine bergstroompjes. Ook ons pad kruiste vaak zo'n waterstroom. We hebben geleerd om vaak te stoppen en om ook rond te kijken. Het pad eist alle aandacht op om te zien waar je de volgende stap zet. Als je kijkt en loopt tegelijk dan gaat het mis. Het laatste stuk afdalen over het asfaltpad was een fluitje van een cent natuurlijk. Eenmaal terug in Spindleruv Mlyn bleek onze eenvoudige hotelkamer een oase van luxe te zijn, vergeleken met de Poolse berghutten welteverstaan :-P . Het was een prachtige tocht. Nu even een dag rust en dan: Boheems paradijs, here we come!