Dag 5, 18 km van Mnichovo Hradiste naar Sobotka

Gisterenavond heerlijk gegeten in hotel Korunni Princ voor 600 kronen. Dat is €21,85 voor twee personen met drankjes en 10% fooi. Nu zijn we niet naar Tsjechië gekomen omdat het zo goedkoop is, maar dit is wel een onderdeel van de hele ervaring tot nu toe. De bediening is snel en zeer aardig. Om half negen de koffers bij de receptie afgegeven, die worden per taxi naar ons volgende hotel vervoerd. Omdat we tijdens de burchtentocht over onze koffers beschikken, neem ik de kleine rugzak mee en Karin een nog kleiner tasje. Nu snel naar het station om de 'vlak' (trein) te halen. Ik vraag snel aan een spoorwegman op welk spoor onze trein vertrekt en hij wijst naar één die er al staat. Je moet gewoon over de rails lopen naar je trein, perrons zijn er niet dus dat wordt klimmen om erin te komen. Tijdens de rit komt een conductrice een stempel geven op het kaartje. De komende dagen gaan we in een boog teruglopen naar Het startpunt Turnov door het Boheemse Paradijs, dat wordt gekenmerkt door bossen, gebergte met krijtsteen en vele burchten en dorpjes waar de tijd heeft stilgestaan. Het regent als we gaan wandelen, dus de regenjassen gaan aan. Na vijf kilometer komen we bij de burcht Valecov. We kopen een kaartje met het plan om geen rondleiding te volgen, maar de man bij het hekje maant ons om te komen en daarna gaat het hek dicht en volgen we de monotoon Tsjechisch sprekende gids met een in curieus Engels vertaald stencil voor buitenlanders. Vlak bij het meer Komarovsky ryb stoppen we om iets te drinken bij een soort woonhuis met een terrasje. Na afloop vraag ik om de rekening in het Tsjechisch: 'mohoe dostat oetsjet, prosiem' en de eigenaar vindt het leuk en komt even later inderdaadmet de rekening. Het volgende doel is de burcht Kost. We gaan niet naar binnen maar schieten wel wat mooie plaatjes. Na 15 kilometer zwoegen denk je ook meer aan een douche. Ons 'upgrade' hotel Posta ligt in Sobotka, 'iets verder lopen' dan het oorspronkelijke hotel in Ort. Dat bleek 3 kilometer te zijn... dat viel echt tegen en was dus afzien. Bij aankomst bleek dit wel de moeite waard te zijn. Toen nog commotie: de aardige dame bij de receptie was meteen van slag toen ze buitenlanders te woord moest staan; Engels en Duits waren niet haar sterkste kant. Twee andere meisjes erbij, bellen naar de taxichauffeur en ineens zag ze twee koffers achter de balie staan die daar dus de hele tijd al stonden. Al met al een mooie dag en met een eindstand van 25 kilometer.